فهیمه طباطبایی: اما در این نوشته میخواهم از دو نفر که در روزنامهنگاری اجتماعی نقش بسزایی داشتند و روزگاری در تحریریه بزرگ همشهری، بر صفحات روزنامه دبیری کردهاند، بنویسم. روح الله رجایی و شیده لالمی که در فاصله ۷ ماه از یکدیگر فوت شدند. روح الله رجایی ۳۰ تیر ۱۳۹۹ و شیده لالمی ۲۷ دی همان سال.
روحالله رجایی خبرنگاری بود که آنقدر در مطبوعات از مصائب آدمهای عادی کوچه و خیابان نوشت که در نهایت دبیر جامعه روزنامه همشهری شد. مردی که تلاش کرد در دوره دبیریاش، قدمی ماندگار بردارد که مهمترین آن تلاش برای افزایش مستمری ۶ میلیون نفر از افراد تحت پوشش سازمان بهزیستی و کمیته امداد بود که در نهایت به بار نشست و ۵ برابر شد. تشویق قضات برای احکام جایگزین حبس از دیگر تلاشهای او بود که میخواست با گزارشهای کارشناسی باعث شود آنها کمتر حکم حبس بدهند. رجایی جزو اولین نفراتی بود که قربانی اپیدمی کرونا شد و جانش را در میان تحریریه برای روایت کردن این روزگار تلخ از دست داد.
شیده لالمی دیگر دبیر اجتماعی روزنامه همشهری که به داشتن اخلاق و منش حرفهای روزنامهنگاری معروف بود. شخصیت گزارشهای او از طبقات فرودست جامعه بودند، کسانی که کمتر کسی آنها را میدید و میشنید. «شهر دوشنبههای اشک» درباره زندگی در خرمشهر سی و پنج سال پس از جنگ، آبفروشان کوچک گورستان که درباره کودکان آب فروش بود که هر روز در گورستان زنجان هر دبه آب را به قیمت هزار تومان میفروختند و.... شیده در دوره کرونا پیشنهاد ایجاد صفحه مجزا برای اخبار پیرامون این پدیده را داد تا بیشتر بتواند صدای مردم در آن روزگار سیاه باشد. یاد هر دوی آنها گرامی باد.
نظر شما